Liście buka rozwijają się wiosną zacieniając zupełnie dno lasu. Z tego powodu w lasach z dużym jego udziałem runo jest ubogie lub występują w nim rośliny rozwijające się wczesną wiosną a później zamierające – geofity. Liście buka mają kształt eliptyczny lub jajowaty z całobrzegą faliście ząbkowaną krawędzią pokrytą delikatnymi włoskami. Żyłki boczne są równoległe i nie rozgałęziają się. Młode liście buka są jadalne i mają orzechowy smak. Wykorzystuje się je też w ziołolecznictwie w postaci naparu, który ma właściwości przeciwzapalne i odkażające. Zimą martwe liście utrzymują się długo na gałązkach, co zapewnia drzewom dodatkową ochronę przed wiatrem. Opadłe liście tworzą grubą ściółkę. Zawierając duże ilości związków wapnia stopniowo tworzą bogatą próchnicę użyźniającą glebę.
