Dziki bez jest krzewem z rodziny piżmaczkowatych. Najczęściej spotkać go można na skrajach lasu i w prześwietleniach, a także w pobliżu siedzib ludzkich. W dobrych warunkach krzew dzikiego bzu może dorastać do wysokości 12 metrów i dożywać wieku 25 lat. W Wielkopolsce nazywany jest hyćką a jego kwiaty i owoce wykorzystywane są w ziołolecznictwie i na przetwory. Cała roślina wydziela nieprzyjemny zapach i zawiera sambunigrynę, która w większych ilościach jest trująca. Owoce dzikiego bzu w stanie surowym są niejadalne, by pozbyć się szkodliwej sambunigryny konieczna jest obróbka termiczna. Wytwarza się z nich soki, syropy i herbatę ziołową. Wykorzystuje się również kwiaty, z których po zaparzeniu otrzymuje się herbatkę mająca działanie przeciwgorączkowe. Dawniej w ziołolecznictwie wykorzystywano również korę, korzeń i liście. Owoce zjadane są przez ptaki, które roznosząc nasiona przyczyniają się do rozsiewania dzikiego bzu.
