W przeszłości lasy wyglądały inaczej niż te współczesne, gospodarcze. Drzewa były w różnym wieku, w lesie obecne były naturalne prześwity po zwalonych drzewach, w lukach wyrastały licznie siewki, by jak najszybciej przegonić konkurencję. Złamane czy powalone z korzeniami drzewa stały oparte o żywych towarzyszy lub powoli rozkładały się stając się nawozem dla kolejnych pokoleń. Taki las był nie tylko trudniejszy do przejścia dla człowieka, ale było w nim też masę schronień dla dzikich zwierząt. Zwłaszcza wykroty, czyli pochylone lub zwalone z korzeniami drzewa, pod którymi powstają jamy, lub też zwałowiska kilku drzew są dla zwierząt osłoną przed wiatrem i zacisznym miejscem do spania, na przykład dla stada dzików, saren czy dla zająca. Z wykrotów chętnie korzystają też mniejsze zwierzęta jak gryzonie czy ptaki, na przykład niewielki brązowy ptak z zadartym ogonkiem – strzyżyk chętnie gniazduje na wykrotach czy w stertach gałęzi.
