Buk zwyczajny to drzewo dorastające do 25-30, a wyjątkowo do 50 metrów wysokości o charakterystycznej gładkiej, szarej korze. Na pniach starszych drzew wyżej na pniu często widoczne są znaki przypominające łuski lub rysunek oka – są to zarośnięte ślady po gałęziach. Buki rosnące w lesie zaczynają owocować w wieku około 60-80 lat. Co 5-8 lat wytwarzają większe ilości owoców – nazywamy to latami nasiennymi. Owocem buka są trójgraniaste orzeszki okryte owłosioną, zdrewniałą okrywą – kupulą. W trakcie dojrzewania kupula pęka ukazując dwa brązowe orzeszki, które następnie opadają na ziemię. Bukiew zawiera duże ilości tłuszczu i jest chętnie zjadana przez zwierzęta: dziki, myszy, wiewiórki, ptaki (np. sójkę). Orzeszkami bukowymi żywi się też popielica szara, dla której są one najważniejszym źródłem pożywienia. Dlatego też popielice mogą występować tylko w lasach, w których rosną wiekowe buki. W latach, gdy drzewa owocują bardzo słabo popielice w ogóle się nie rozmnażają i mogą znacznie skrócić okres aktywności wydłużając sen zimowy. Orzeszki bukowe są również jadalne dla człowieka, jednak tylko w niewielkich ilościach, gdyż zawierają alkaloid faginę, która w większych ilościach jest dla nas szkodliwa.
